Parafia jest Rodziną. Jest to nie tylko hasło, na które nikt już nie reaguje, ale jest  ono jedną  z  podstawowych  określeń  wspólnoty  parafialnej. Właściwie wszystko uzasadnia, by taką nazwą się posługiwać, bo przecież tak wiele nas wszystkich  łączy.  Mamy  jeden  Dom,  do  którego  wszyscy  przychodzimy  i spotykamy się z jednym Panem, który jednakowo każdego z nas kocha i dla wszystkich  ma  wspaniały  plan  zbawienia.  W  tym  Domu  przeżywamy wszystkie nasze sprawy, zarówno radosne jak i smutne. Przychodząc na niedzielną Eucharystię czyli Ucztę, z jednego Stołu spożywamy Jeden Chleb – Ciało Pana, a z ołtarza Słowa czytamy List, który Bóg napisał do wszystkich i każdego z osobna. Oprócz świątyni, która nas łączy w jedną rodzinę, mamy jeszcze „Dom zmarłych” – czyli cmentarz, gdzie czekają na zmartwychwstanie nasi bliscy zmarli.  
Dlaczego o tym wszystkim piszę? Bo wydaje mi się, że jest tak dużo niezrozumienia dla siebie nawzajem. Ostatnio, zresztą już nie pierwszy raz, ktoś z nas zachowuje się jak obcy, by nie powiedzieć wróg. Jeśli parafia jest Rodziną, to zupełnie niezrozumiałym jest działanie na szkodę parafii.  Jeśli widzę jakieś niewłaściwe  lub  niepokojące  mnie  działania,  czy  nie  wystarczy przyjść do rodziny, w tym wypadku do duszpasterzy i porozmawiać na temat, który mnie niepokoi? Czy trzeba z tym „lecieć” do prasy, telewizji, jakiegoś urzędu itd.? Tym bardziej jest to smutne, że ten Ktoś nawet nie ma odwagi podpisać swoim imieniem i nazwiskiem „zaskarżane” sprawy. Tym bardziej jest to smutne także dlatego, że dotyczy to cmentarza, na którym od kilku lat usiłujemy coś porządkować. Pojawiły się chodniki, jest mniej drzew, które śmiecą, regularnie są usuwane śmieci z pojemników, a ostatnio pojawił się monitoring. Wspomniana anonimowa osoba tego wszystkiego nie widzi, ale dostrzega to, co jest jedynie niewielkim problemem, który będzie naprawiony. Tak nie postępuje uczciwy członek rodziny. A tak swoją drogą, zapłaciliśmy mandat na życzenie tej osoby