Przedborski obraz Matki Bożej powstał w XVI w., w środowisku artystów krakowskich. Jego autor pozostaje nieznany. Namalowany został farbą olejną na deskach z drzewa iglastego, o wymiarach 100 x 65 cm. Do Przedborza sprowadził go z Krakowa w 1618 r. ówczesny proboszcz, ks. Adrian Barski, na zamówienie Bractwa św. Anny.
Srebrna, złocona sukienka zdobiąca wizerunek powstała w I poł. XVIII w. i prawdopodobnie wtedy też została umieszczona na obrazie. Korony i wizerunki aniołków pochodzą z początku XX w.
Obraz znajduje się w XVII-wiecznym barokowym ołtarzu głównym w kościele pw. św. Aleksego. Zwany jest obrazem Matki Bożej Serdecznej.
Obraz posiada dwie szczególne cechy, które wyróżniają go spośród większości wizerunków Matki Bożej. Na przedborskim obrazie Madonna trzyma małego Jezusa na prawej ręce, podczas gdy na większości wizerunków trzyma na ręce lewej. Drugą ciekawostką jest to, co przedborska Matka Boża Serdeczna trzyma w palcach lewej dłoni. Jest nią odwrócona gruszka, kształtem przypominająca serce. W literaturze i kulturze różnie interpretuje się symbolikę tego owocu. Gruszka jako symbol inkarnacji, miłości, serdeczności, szczęścia, bogactwa i dobrobytu, ulgi i odkupienia, grusza – symbol miłości macierzyńskiej. Owoc ten pojawiał się często w malarstwie weneckim w scenach przedstawiających uczucie łączące Maryję z Dzieciątkiem. Słodkie dzikie gruszki miały także symbolizować słodycz boskiej miłości. Grusze rosnące dawniej w prawie całej Europie dziko i w ogrodach, dawały owoce o wiele mniejsze niż dzisiaj, ale były one bardzo słodkie, a biednym powszechnie dostępne i znane – w odróżnieniu od słodyczy drogiego miodu. Podobnie jak poznanie Boga, jest powszechnie dostępne i słodkie